Ostrowiec – Położony niedaleko Wałcza, pełnił funkcję osady przemysłowej. Dogodne położenie nad rzeką Dobrzycą pozwalało na powstanie tartaku, folusza i kuźnicy żelaza. Na kartach historii po raz pierwszy jako wieś występuje w II połowie XVII w., przy okazji przejścia pod władzę Jana Czarnołęckiego, rycerza zasłużonego w czasie „potopu szwedzkiego”.
Miejscowość urokliwie położona wśród lasów, tuż nad jeziorem Lubianka sięga jednak swoją historią dalej. Jeszcze przed powstaniem osady przemysłowej, tuż nad jeziorem położone było grodzisko pierścieniowate. Badania archeologiczne dowodzą, że zamieszkiwane było w okresie wczesnego średniowiecza.
Rzeka Dobrzyca – Jest to równie ciekawa, co trudna rzeka. Wypływa z jez. Machiny Duże i kieruje się na południe, by zakończyć swój bieg ujściem do Gwdy. Jej długość wynosi 60km, przy średniej szerokości 6,5m i głębokości 0,7-1m. Linia brzegowa jest dobrze rozwinięta, a dno zróżnicowane w przeważającej części piaszczyste. Wzdłuż 90% brzegów rosną lasy mieszane, a pozostałe 10% to łąki z kępami czarnej olszy nad brzegami rzeki. Z trzech stron Siedlisko Zbychówkę okala Dobrzyca, co jest dobrym miejscem przystankowym na trasie.
Wałcz – Miasto swoim rodowodem sięga XIV wieku. Założone na przesmyku między jeziorami, otoczone terenami bagiennymi, tuż przy osadzie Wolczen otrzymało prawa miejskie w 1303 roku. W latach 20 powstał garnizon wojskowy, a Wałcz znalazł się na linii budowanych umocnień Wału Pomorskiego. W wyniku działań wojennych Wałcz został w dużym stopniu zniszczony, nie przybrało to takich rozmiarów, jak w Tucznie czy Mirosławcu, jednak zabudowa miasta została poważnie naruszona. Najciekawsze budynki ocalałe z wojennej pożogi pełnią dziś głównie funkcje użyteczności publicznej. Jednak na wielu z nich do dziś można dostrzec ślady artyleryjskiego ostrzału (kościół św. Antoniego, budynek Kolegium Nauczycielskiego). Okolice Wałcza zostały hojnie obdarzone przez naturę. Miasto bezpośrednio styka się z dwoma pięknymi akwenami – jeziorem Raduń i jeziorem Zamkowym. W obrębie miasta znajduje się jeszcze kilka mniejszych zbiorników wodnych – Chmiel Duży i Mały, Cegielnia, Herta. Jeziora miejskie przystosowane są zarówno dla miłośników wędkowania, jak i zwolenników wypoczynku na plaży.
Pojezierze Wałeckie – Rozciąga się na obszarze 1861 km2, na wschód od Równiny Drawskiej po dolinę Gwdy i obejmuje pagórkowaty krajobraz zbudowany z moren starszych od głównej fazy pomorskiej. Teren jest wielce urozmaicony, ponieważ kilka równoleżnikowych wałów moren czołowych przeplata się tu z obszarami wysoczyzn dennomorenowych, a także z polami sandrów i gęstą siecią rzek i jezior.
Legenda o Pojezierzu Wałeckim
Jak stare opowieści głoszą, kiedy Pan Bóg zakończył swe dzieło tworzenia ziemi i wprawił ją w ruch obrotowy przyglądał się jej dłuższy czas. Spojrzał na piękne góry i uśmiechnął się, popatrzył na oceany i również się uśmiechnął. Później z troską pochylał się nad różnymi fragmentami kuli ziemskiej. Tu dołożył złoża węgla, tam rudy metali, tu rzucił szlachetne kamienie, tam sól, tu glebę tak żyzną, że rośliny mogły wspaniale rosnąć, tam jeszcze inne bogactwa natury.
Kiedy zaś Stwórca skierował wreszcie wzrok na nasze okolice – posmutniał. Gleba tu była piaszczysta, teren pofałdowany, a zapas skarbów, którymi obdarzał ziemię już się wyczerpał…
Zapłakał Pan Bóg rzewnymi łzami, a łzy te, spadały na ziemię wałecką tworząc liczne, piękne jeziora, które do dziś dnia ozdabiają tutejszy krajobraz.
źródło: UrokiPojezierza.pl
